เนื่องในพระราชพิธีวันคล้ายวันพระบรมราชสมภพพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร จึงอยากจะเล่าเรื่องในหลวงผ่านสายตาของหญิงจีนคนหนึ่ง
ในหลวงในดวงใจ
จากใจหญิงจีนคนหนึ่ง
ปี 2526
ลูก: แม่ๆ น้ำท่วมใหญ่แถวราม จะมาถึงบ้านเราไหม
แม่: ไม่รู้ แต่เดี๋ยวในหลวงก็มาช่วยเรา
ปี 2535
ลูก: แม่ๆ เขาประท้วงกันใหญ่ละ แม่กลัวไหม
แม่: อั๊วไม่กลัว
ลูก : ทำไมอ่ะ แม่ ระดับพลเอกกับพลตรีเลยนะแม่
แม่: อาอ๊วงเตี่ยฉุกไหล่เซียหู (เดี๋ยวในหลวงก็ต้องออกมาช่วยเรา)
ลูก: แหม แม่ชัวร์ตลอด
แม่: ใช่สิ ลื้อคอยดู
ที่จริงบทสนทนา แม่-ลูก เป็นภาษาจีนนะคะ เมื่อก่อนดิฉันพูดภาษาจีนพอได้ หรือแม่พูดจีน เราตอบไทยปนฝรั่งบ้าง อาแม่ก็ฝึก yes no ok sure ไปจากลูกๆ
ปี 2538
ลูก: แม่ น้ำมาอีกละ ปีนี้ว่าจะหนักมาก
แม่: กรุงเทพก็ยังงี้แหละ อยู่ติดแม่น้ำ ก็ต้องท่วม แต่เดี๋ยวอาอ๊วงก็ช่วยเรา
แม่เชื่อมั่นตลอด
ปี 2540-2541
ลูก: แม่แย่ละ เศรษฐกิจแย่ละ เขาว่าต้มยำกุ้ง แต่กินไม่ได้นะ (ลูกๆ ช่วยกันอธิบายสถานการณ์ให้แม่ฟัง)
แม่: เราประหยัดๆ มาตลอด คงไม่เป็นไร
และประโยคเด็ดของแม่ก็ตามมา ว่าในหลวงจะทรงช่วยลูกๆ ของท่านได้ และจริงดังแม่เชื่อมั่นเสมอมา ช่วงนั้นก็ต้องอธิบายเศรษฐกิจพอเพียงให้แม่ฟัง แม่ก็จะยิ้มปลาบปลื้มพลางบอกว่าเห็นไหม ใครๆ มาแล้วก็ไป แต่อาอ๊วงอยู่กับ “หนั่งมิ้ง” (ประชาชนหรือพสกนิกร)ไม่เคยทิ้งไปไหน เดี๋ยวอาอ๊วงสอน ทุกคนก็มีกำลังใจ แก้ไขปัญหาได้เองแหละ
ปี 2554
แม่เริ่มป่วยหนัก ติดตามข่าวน้ำท่วมหนักในทีวี แม่มักบอกว่านี่ถ้าในหลวงยังแข็งแรง น้ำไม่ท่วมหนักเท่านี้หรอก
ภาษาอาจไม่เหมาะสม ไม่ได้ใช้ราชาศัพท์ แต่อยากเล่าความรักความศรัทธาของหญิงจีนคนหนึ่งที่ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณตลอดชีวิต ความรักความศรัทธานี้แม่มีต่อทุกพระองค์ แต่แม่จะพูดถึง อาอ๊วง อาอ่วงโหว (สมเด็จพระราชินีนาถ)บ่อยๆ
#เล่าเรื่องอาแม่
ความคิดเห็นล่าสุด